من و روزها

میگن دارید فکر می کنید؟ می نویسم: تفکر در تنهایی، کار عرفا و پیغمبرهاست برای خودشناسی. برای شناخت آدم ها، باید باهاشون معاشرت داشت.؛ پاک می کنم. می نویسم: وقتی آدم توی تنهایی با خودش فکر می کنه، خیلی هم از اوضاعش راضیه و دلیلی برای ترک تنهاییش نمی بینه. فقط یک ارتباط قوی و مثبت، میتونه انگیزه لازم ر من و روزها...

دیروز روی سینی میوه فروشی، آلبالو دیدم. یک کم قرمز و رنگ پریده تر از آلبالوی رسیده؛ اما به هر حال آالبالو بودن. و این یعنی عاقبت، فصل آلبالو هم رسید .......

من و روزها...

توی خرید کردن، اخلاق های خاص خودم رو دارم. از اندازه گرفتن و حتی متر کردن تا مقایسه رنگ با عکس و ... فرقی هم نمی کنه که منظور از خرید، لباس شیک مهمونی باشه یا سبد آشغال گوشه آشپزخانه! اما خب معمولا فقط چیزی رو می خرم که واقعا می خوام  و با برآوردهام و انتظاراتم همخوانی داره و کمتر پیش میاد که از خری من و روزها...

این چه حکایتیه که آدم در هر شرایط و هر سن و سال و هر نوع آموزش حتی اختیاری و مورد علاقه هم که باشه؛ از هر گونه تعطیلی کلاس استقبال می کنه؛ حتی اگر اون همه مسیر  برای رسیدن به کلاسش رو رفته باشه؟!

من و روزها...

در میوه چینی بی گاه،

رویا را نارس چیدند

و تردید از رسیدگی پوسید....

حکایت ماست انگار. رویاها رو زود پرورش دادیم، چای صورتی عصر جمعه به اندک بی دقتی از دست رفت و‌مثل روز اول نشد. حالا توی تردیدها گیر کردیم و هر روز راه رو برامون سخت تر میکنن......

من و روزها...

لباس فرم زمستانی مان را که گرفتیم، همزمان شد با درگذشت ناباورانه آیت الله. لباس فرم نازک تابستانی مان هم شد روز حمله بی گاه تر.وریست ها. برای آرامش دنیا هم که شده، انگار بهتره با همون مانتوهای خودمون بریم سر کار.

* خدای مهربانم؛ شکر بابت همه نعمت هایت. نعمت بزرگ سلامتی جسم و روح رو از عزیزان من  دریغ نکن. می دونی که بیش از همیشه، محتاج نگاه مهربانانه و الطاف خاصه ات هستم؛ خصوصا برای خواهران در غربت و دلتنگم......

من و روزها...

آدم وقتی کسی رو دوست داره، پا به پای نگرانی هاش میاد و کمک میکنه تا بر طرف بشن. صبر می کنه تا روزهای خوش با هم بودن از راه برسن؛ نه این که بگه طاقت زمان طولانی رو نداره و نمیتونه ادامه بده. برای جلب رضایت و داشتن محبوبش، تلاش می کنه؛ نه این که خودش رو بکشه کنار من و روزها...

سن آدم که بالاتر میره، کم کم وقتش میشه که چکاب های مختلف رو انجام بده و مرتب مراقب تغذیه و وزن و دردهای مشکوش باشه. هر از گاهی  برای دوستان هم سنش پیش میاد که جراحی سنگین انجام بدن، مشغول مبارزه با سرطان باشن و یا فرزندانشون رو بفرستند دانشگاه. دیگه کم کم به اون سالها می رسه که با شنیدن خبر رفتن یکی از معلم های مدرسه یا اساتید دانشگاهش، چشمهاش خیس بشن و با آه عمیق، خدا بیامرز بگه ؛ روح همه اسیران در خاک، شاد....

من و روزها...

درسته که خودم از همسر محترم جدا شدم و طعم "طلاق" رو چشیدم و میتونم کلی در مورد این که علیرغم تلخ بودنش، بعضی وقتها بهترین - و گاهی تنها - راه حل هست، صحبت کنم؛ اما از شنیدن خبر جدایی کسی، ناراحت میشم و حالم بد میشه. وقتی خودم تجربه خشم، سوگ، خود مقصر پنداری، تنهایی، فشارهای مالی و غیر مالی و .... رو من و روزها...

یادمه  توی وبلاگ قبلی، از حواس پرتی های گاه و بی گاهم می نوشتم. خب موارد جالب بودن؛ اما هیچکدومشون خطرناک نبودن. اما امروز دو تا مورد بود که هم برای اولین بار اتفاق افتاد، هم خطرناک بود. امیدوارم تکرار نشه و حافظه طلایی و حواس جمع مثال زدنیم، خدشه دار نشده باشه:  پراید جان رو پارک کردم و از خط عابر من و روزها...